Дыслалія - парушэнне гукавымаўлення пры нармальным слыху і захаванай інервацыі маўленчага апарата.
Алалія - адсутнасць ці недаразвіццё гаворкі, па прычыне арганічнага паражэння маўленчых зон кары галаўнога мозгу ва ўнутрычэраўным або раннім перыядзе развіцця дзіцяці (сістэмныя цяжкія парушэнні маўлення).
Дызартрыя - парушэнні вымаўленчага боку гаворкі, абумоўленыя недастатковасцю інервацыі маўленчага апарату.
Заіканне - парушэнне тэмпа-рытмічнай арганізацыі маўлення, абумоўленае сударгавым станам мышцаў маўленчага апарату.
Дысграфія - частковае спецыфічнае парушэнне працэсу пісьма.
Дыслексія - частковае спецыфічнае парушэнне працэсу чытання, абумоўленае несфарміраванасцю вышэйшых псіхічных функцый, якое праяўляецца ў паўтаральных памылках ўстойлівага характару.
Агульнае недаразвіццё маўлення (АНМ) - розныя складаныя маўленчыя парушэнні, пры якіх у дзяцей не сфарміраваны кампаненты маўленчай сістэмы, якія адносяцца да яе гукавога і слыхавога боку пры нармальным слыху і інтэлекце. Гэта самы распаўсюджаны дыягназ у дзяцей, якія наведваюць лагапедычныя групы. Вылучаюць тры ўзроўні: першы ўзровень самы «цяжкі», трэці ўзровень самы «лёгкі».
Фанетыка-фанематычнае недаразвіццё маўлення (ФФНМ) - парушэнне працэсаў фарміравання вымаўленчых сістэм роднай мовы ў дзяцей з рознымі моўнымі парушэннямі, па прычыне дэфектаў успрымання і вымаўлення фанем.
Фанематычны аналіз і сінтэз - разумовыя дзеянні па аналізу і сінтэзу гукавой структуры слова.
Фанематычнае ўспрыманне - спецыяльныя разумовыя дзеянні па дыферэнцыяцыі фанем і ўстанаўленню гукавой структуры слова.
Фанематычны слых - тонкі сістэматызаваны слых, які дапамагае ажыццяўляць аперацыі адрознівання і пазнавання фанем (літар), якія складаюць гукавую абалонку слова.